Al zes jaar probeert Europa regels op te leggen over welke gewasbeschermingsmiddelen onze bijen nog moeten verduren. Vandaag zitten experts nog maar eens samen om dit te bespreken, maar de kans dat er een oplossing uit de bus komt, is klein.
Natuurbeschermer Maarten Bijleveld (82) is al ruim vijftig jaar weg uit Nederland. Hij woont in Zwitserland, maar hij stond als student biologie aan de wieg van het Wereld Natuur Fonds in Nederland. „Ik ben de laatst levende medeoprichter.” Wat Bijleveld de afgelopen tien jaar vooral bezighoudt, is de strijd voor wetenschappelijke waarheid wat betreft de neonicotinoïden, neurotoxische bestrijdingsmiddelen die een „desastreuze” uitwerking hebben op de natuur. Bijleveld heeft het vorige week verschenen rapport van de Verenigde Naties over het dramatische verlies aan biodiversiteit gelezen.
In den 1950er Jahren vertrat die Farbstoffkommission der DFG unter der Leitung des Biochemikers Adolf Butenandt und des Pharmakologen Hermann Druckrey eine Politik der Risikovermeidung in Bezug auf Lebensmittelzusatzstoffe. Sie rekapitulierte damit einen Diskurs über „Gift in der Nahrung“ und eine zivilisationskritische Deutung eines inneren Zusammenhangs zwischen Fremdstoffen und Krebsentstehung, der bereits zu Beginn der 1930er Jahre ausformuliert worden war.
De Nederlandse toxicoloog Henk Tennekes beweert dat de neonicotinoïden verantwoordelijk zijn voor het enorme verlies van biodiversiteit. "Voor onze ogen", zegt Tennekes, "vindt de ecologische ineenstorting plaats", die de milieuramp met het insecticide DDT verre overtreft. De gevolgen, zoals Tennekes ze beschrijft, van de sterfte van insecten die vissen, vogels, amfibieën en reptielen beroven van voedsel.
Der niederländische Toxikologe Henk Tennekes behauptet, dass die Neonikotinoide generell verantwortlich sind für eine Verschärfung des Überlebenskampfes auf Feld und Wiese. „Vor unseren Augen“,sagt Tennekes, „findet der ökologische Kollaps statt“, einer, der womöglich das durch das Insektizid DDT einst verursachte Vogelsterben übertrifft. Folgen, wie Tennekes sie nicht nur für Feld-, sondern auch für Wasservögel beschreibt: Die Insektizide töten oder schwächen Insekten und rauben Vögeln die Nahrung.
Harmful pesticides such as glyphosate, atrazine and neonicotinoids were found in nearly all samples of water from the St. Lawrence River and its tributaries, with many samples containing levels higher than the guideline to protect aquatic life, according to new research. The St. Lawrence River is one of North America's major water systems—draining a 500,000 square mile watershed that contains the Great Lakes. "The freshwater inputs of the St. Lawrence provide a source of drinking water production for more than half of the population of the province of Quebec," the authors wrote.
A landmark report by the United Nations’ scientific panel on biodiversity warns that humans are at dire risk unless urgent action is taken to restore the plants, animals and other natural resources they depend on to survive. The report, which was issued in Paris on Monday by the Intergovernmental Science-Policy Platform on Biodiversity and Ecosystem Services (IPBES), describes a world where living and future generations of people face the threat of worsening food and water shortages, because of habitat and species loss.
According to the U.S. Centers for Disease Control and Prevention, 6.1 million children have been diagnosed with attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) as of 2016. Symptoms of ADHD include trouble concentrating, paying attention, staying organized and remembering details. Melissa Furlong, PhD, a postdoctoral fellow and epidemiologist in the Department of Environmental Health Sciences at the University of Arizona Mel and Enid Zuckerman College of Public Health, will study the link between prenatal and childhood pesticides and childhood ADHD.
Het is te wijten aan de dodelijke schimmelziekte chytridiomycose. De ziekte vreet op de huid van amfibieën, waaronder kikkers, padden en salamanders. Voor het eerst hebben onderzoekers nu de wereldwijde impact van de schimmel in een nieuwe studie in kaart gebracht. En het is geen goed nieuws.
Wetenschappelijke bewijzen stapelen zich op: bepaalde pesticiden lijken het risico op autisme te verhogen. Het is zaak te achterhalen hoe dat precies in zijn werk gaat. In de Verenigde Staten wordt één kind op 59 geboren met autisme. De cijfers dateren van 2018 en zijn twintig procent hoger dan in 2016. In sommige staten, zoals New Jersey, waar de diagnostische methodes bijzonder efficiënt zijn, heeft zelfs één kind op 34 de ontwikkelingsstoornis. Meer dan de helft van hen heeft een IQ onder de 85, wat op het randje is van een intellectuele stoornis.