Nederlandse hoogleraar (UvA) zet een respectabele Franse wetenschapper weg als een fraudeur

Louise Fresco is een in Wageningen geschoolde vooraanstaande voedseldeskundige en tegenwoordig hoogleraar duurzaamheid aan de Universiteit van Amsterdam. Daarnaast is ze onder meer commissaris bij de Rabobank, lid van de raad van bestuur van Unilever, adviseur van de WHO en lid van de Trilaterale Commissie. De Rabobank geldt als een spin in het web van de gentech-industrie in de landbouw. Het helpt bedrijven als Monsanto, Syngenta, Pioneer, Dow Agro Science en Bayer Crop Science om hun GM-zaden te verkopen. In het voorjaar van 2013 pleitte Louise Fresco in het tijdschrift Science voor het versneld toelaten van nieuwe gentech-gewassen, want die zouden de wereld moeten gaan voeden. Het bewijs dat ze dat niet doen en dat er hele andere oplossingen nodig zijn is overweldigend. Zo zeer zelfs dat Rob Janssen van de lobbyorganisatie NIABA in 2008 toegaf dat de biotech-industrie het hongerargument jarenlang had misbruikt en dit niet meer te zullen doen. In die tijd had de industrie grote verwachtingen van de markt voor biobrandstoffen, waardoor voedselzekerheid als argument voor GGO’s niet meer in hun straatje paste. Nu is dat argument weer helemaal terug, waarbij Fresco zelfs zo ver gaat de biologische landbouw ervan te beschuldigen een gevaar te zijn voor de voedselzekerheid.

In haar column in het NRC Handelsblad van 18 december 2013 schrijft Fresco: “De wetenschappelijke transparantie zegevierde dit jaar: de Franse hoogleraar Seralini die zijn monsterlijk misvormde ratten toonde als bewijs van de gevaren van het eten van genetische modificeerde mais, waardoor een vloedgolf van bezorgdheid door de wereld spoelde, moest zijn resultaten terugtrekken. Nederland heeft zijn affaire Bax, de schikking van Stapel en nieuwe ethische codes voor onderzoekers.” Hoe duurzaam is eigenlijk het begrip wetenschappelijke transparantie in de vocabulaire van Louise Fresco? In de theorie van Ann Clark is zij de zogenaamde expert in het spel dat de biotech-industrie speelt. Hoewel Fresco niet over de wetenschappelijke kwalificaties beschikt om het werk van Séralini te kunnen beoordelen, zet zij deze respectabele wetenschapper weg als een fraudeur, als een querulant die het waagt haar business te verzieken. Ze gebruikt haar maatschappelijke status ten faveure van de biotech-industrie. Daarmee is Fresco een belangrijk werktuig in de geraffineerde propaganda van de industrie. Een grote groep mensen volgt blindelings wat zij zegt, inclusief de redactie van het NRC Handelsblad.

Bron: Konfrontatie Digitaal, 27 december 2013
http://www.konfrontatie.nl/blog/content/modificeert-monsanto-niet-allee…