Duurzame voedselsystemen; de voetafdruk van voedselproductie terugbrengen tot een grootte die de aarde ook kan dragen

Zijn pesticiden, bestraling, en genetisch gemodificeerde zaden gewoon een trieste noodzaak om de wereld van voeding te kunnen blijven voorzien? In het geheel niet. Integendeel, deze technologieën zijn in feite korte termijn lapmiddelen voor structurele problemen in de landbouw, met onbekende en vaak ook niet-onderzochte risico's voor de integriteit van ecosystemen en de menselijke gezondheid. De Aarde kan alleen maar zolang geven zolang we haar vermogen te regenereren met onze eetlust niet aantasten. Op dit moment eten we de planeet echter op.

Ons huidige wereldwijde voedselsysteem, met zijn intensieve productie en distributie, maakt gebruik van bijna de helft van de ecologische draagkracht van de planeet en breekt langzaam onze natuurlijke hulpbronnen af. Om ons welzijn te garanderen, moeten we de kloof tussen de menselijke vraag naar voedsel en ecologische draagkracht dichten. Duurzame voedselsystemen bieden haalbare mogelijkheden om de voetafdruk van menselijke voedsel productie terug te brengen tot een grootte die de aarde ook kan dragen.

Het transformeren van de landbouw vereist een economisch beleid dat een einde maakt aan kunstmatige prijsverschillen, en perverse prikkels corrigeert; onze verslaving aan fossiele brandstoffen tegenwerkt; de lokale economie ondersteunt, en de boeren en landarbeiders een eerlijke vergoeding garandeert. De aantrekkelijkheid van een duurzaam voedselsysteem wordt gevormd door de mogelijkheden om op tal van gebieden vooruitgang te boeken: gezondheid, biodiversiteit, ecologisch herstel, energiebesparing, esthetische waarden, en economische rechtvaardigheid. Geen van deze voordelen alleen kan opwegen tegen de schijnbare korte termijn winst van het huidige destructieve systeem. Maar door de som van deze voordelen zal de samenleving veel beter af zijn en verhinderen dat de productie verhoogd wordt ten koste van mensen en de planeet. Steun voor duurzame voedselsystemen laat boeren meer zijn dan naamloze leveranciers van een gigantische voedingsmiddelen productie. Duurzame landbouw geeft een menselijk gezicht aan voedsel. Er ontstaan banden met de mensen die voor onze voeding zorgen, terwijl we werken om de gemeenschap van voedsel te voorzien en leren hoe voedselvoorziening tot stand komt.

Bron:
EATING UP THE EARTH: HOW SUSTAINABLE FOOD SYSTEMS SHRINK OUR ECOLOGICAL FOOTPRINT
by Diana Deumling, Mathis Wackernagel, and Chad Monfreda.
AGRICULTURE FOOTPRINT BRIEF, JULY 2003 (bijlage)