General

Zorgen om de biodiversiteit van Hoeksche Waards Landschap

'Natuurlijke berm geeft energie’ is de titel van het rapport, dat de werkgroep C-factor van Hoeksche Waards Landschap (HWL) heeft samengesteld vanuit de zorg dat steeds meer bloemrijk grasland verdwijnt. Het gevolg is niet alleen een minder mooi aanzien, maar het betekent vooral een verlies van biodiversiteit. Doelstelling van de werkgroep is een biodiversiteit gericht beheer van de groenblauwe dooradering en een bijdrage leveren aan de nuttige toepassing van koolstof die is vastgelegd in het plantenmateriaal. In de Hoeksche Waard wordt 224 hectare aan dijktaluds en bermen door HWL ecologisch beheerd. Het totaal aantal hectares zonder productie functie is meer dan duizend. Er is een enorme winst te behalen als het op biodiversiteit gerichte beheer fors wordt uitgebreid. Het rapport is op te vragen via milieu@hwl.nl en binnenkort af te halen in Klein Profijt (Oud-Beijerland) en het Nationaal landschap centrum (NLC) (Numansdorp).

Costa Rica’s iconic spectacled caiman is not safe from pesticides

Costa Rica’s iconic spectacled caiman, a cousin of the crocodile, is protected by thousands of acres of prime forest preserved in the Tortuguero Conservation Area. But recent research shows that these conservation efforts alone might not be enough to protect the species from damaging human impacts. Up in the headlands of the Rio Suerte, upstream from the coastal tropical forests where caimans make their homes, is prime banana plantation territory. Researchers from the University of British Columbia found high levels of pesticides in the blood of the caimans that live downstream, including chemicals that are known to act as endocrine disruptors. Bananas, ubiquitous in our grocery stores, are one of those few fruits and vegetables the “locally grown” craze has missed. We import them by the millions and expect them to be cheap and identical—a commodity fruit. But growing bananas to meet the global demand requires massive plantations that use lots and lots of pesticides.

Australia is home to some unique critters, but it also has one of the highest extinction rates in the world

Built on a fragile balance of predators and prey, Australia's various ecosystems are highly susceptible to change. When human intervention consistently alters an ecosystem, this balance can be upset, seriously threatening the biodiversity. While all species are important to an ecosystem, 'keystone' species are particularly vital. These are often top predators such as crocodiles, because of the role they play in controlling prey. The southern cassowary, however, is also a keystone species as it spreads the seeds of as many as 238 species of plants in northern Queensland. "Importantly, research clearly shows that biodiversity contributes significantly to our survival, well-being and enjoyment of life, so when we lose species at the rates that we're currently witnessing, we should be gravely concerned," says Dr Euan Ritchie an ecologist at Deakin University in Melbourne. "Losing any one species is a tragedy, but what is even more concerning is the loss of a species' ecological role following its extinction," says Euan. "If we were to lose dingoes, as an example, we also lose their ability to control pest species such as foxes and cats, and overabundant herbivores, [like] pigs, goats and kangaroos, which has widespread and often negative impacts across the whole system."

Wildlife biologist Neil Dawe says he wouldn't be surprised if the generation after him witnesses the extinction of humanity

All around him, even in a place as beautiful as the Little Qualicum River estuary, his office for 30 years as a biologist for the Canadian Wildlife Service, he sees the unravelling of "the web of life." "It's happening very quickly," he says. Registered Professional Biologist Neil Dawe has written over 80 papers on birds, ecology and the environment. He received Environment Canada's Regional Citation of Excellence Award for his work in co-founding and co-chairing the Brant Wildlife Festival. He received the Outstanding Service Award from the Federation of B.C. Naturalists and the Ian McTaggart-Cowan Award of Excellence in Biology from the Association of Professional Biologists of B.C. In 2006, he retired from the Canadian Wildlife Service, Environment Canada, after 31 years of managing National Wildlife Areas and Migratory Bird Sanctuaries on Vancouver Island. He is President of the Qualicum Institute: www.qualicuminstitute.ca.

Van drieëntwintig landen in Europa behoort Nederland tot de acht landen met het grootste aandeel bedreigde zoogdieren, vogels en vissen

Voor een groot aantal planten- en diergroepen zijn in Nederland Rode Lijsten van bedreigde soorten opgesteld. Daaruit komt naar voren dat bij alle soortgroepen meer dan éénderde van alle soorten van de soortgroep bedreigd is. Bij reptielen, steenvliegen en dagvlinders staan zelfs meer dan tweederde van de soorten op de Rode Lijst. Bij dagvlinders, steenvliegen, haften en bijen zijn relatief veel soorten geheel uit Nederland verdwenen. Van drieëntwintig landen in Europa behoort Nederland tot de acht landen met het grootste aandeel bedreigde zoogdieren, vogels en vissen. Met name de noordelijke landen van Europa hebben relatief het kleinste aantal bedreigde soorten. Nederland neemt wat betreft het totale aantal zoogdieren, vogels, reptielen, amfibieën en vissen dat met uitsterven bedreigd wordt binnen een Europa een middenpositie in.

Der Schlüssel zur Erhaltung der Biodiversität liegt in der Förderung der ökologischen Landwirtschaft auf breiter Ebene

Rund um den Globus werden in der konventionell betriebenen Landwirtschaft gigantische Mengen an Pestiziden ausgebracht. Die Folgen für die Umwelt sind gravierend. Wissenschaftler zählen den maßlosen Einsatz toxischer Pflanzenschutzmittel als eine signifikante Ursache für das besorgniserregende Bienensterben und den drastischen Rückgang zahlreicher Amphibienarten, ebenso den in Windeseile stattfindenden generellen weltweiten Rückgang der biologischen Vielfalt. Das Fehlen von Insekten in der Natur hat weitreichende negative Konsequenzen. Denn Insekten sind wichtige Nahrungsquellen für viele Tiere, beispielsweise für Igel und Vögel, deren Bestände kontinuierlich rückläufig sind. Der Schlüssel zur Erhaltung und Unterstützung der Biodiversität liegt folglich in der Förderung der ökologischen Landwirtschaft auf breiter Ebene. Im Bioanbau finden derart umweltschädigende Pflanzenschutzmittel keinerlei Anwendung, denn hier sind toxische Pestizide und Herbizide tabu.

Agricultural pesticide use has contributed significantly to the decline of imperiled species in Canada

Humans are modifying the global landscape at an unprecedented scale and pace. As a result, species are declining and going extinct at an alarming rate. I examined patterns of species’ declines in three different groups in relation to a number of anthropogenic variables. I found high losses of Canadian imperiled bird, mammal, amphibian and reptile species in regions with high proportions of agricultural land cover. However, losses of imperiled species are significantly more strongly related to the proportion of the region treated with agricultural pesticides. This is consistent with the hypothesis that agricultural pesticide use, or something strongly collinear with it (perhaps intensive agriculture more generally), has contributed significantly to the decline of imperiled species.

Conservationists in despair: all mainstream parties are unwilling to see economic growth compromised by a concern for nature

The State of Nature, a report published in May by a coalition of environmental charities, found that more than half our wildlife species are in decline. "We are heading for Armageddon in terms of nature. We are faced with a nightmare of no nature in large parts of southern England," says Mark Cocker, author of Birds and People, a monumental new account of the role birds play in human life. "The filigree of our lives, the things that make it fantastic – silver-washed fritillaries, nightingales, dunlin, water voles chomping away at the edge of the pool – are disappearing. We are faced with the most appalling loss." Cocker's passion echoes a rollickingly fierce speech to the Welsh assembly earlier this summer by Iolo Williams, the RSPB officer turned Springwatch presenter, which is still being passed around and debated among naturalists. In it, Williams recalled his childhood by the Vyrnwy river, currently imperilled by proposals for pylons and infrastructure to service vast wind farms. The Mid Wales countryside may still appear glorious but, according to Williams, it is bereft: water voles, trout, curlew and cuckoos are gone; so, too, are insects and hay meadows (Wales has lost 99% of its hay meadows since the second world war). On the moors, alien conifers have been planted. "It's like going and looking at war graves. Every single tree is a death-knell, a nail in the coffin of that moor," said Williams. "We really are on the brink of disaster."

Zorgen om de muurhagedis in Maastricht, het meest zeldzame reptiel van Nederland

In Nederland komen muurhagedissen vrijwel alleen nog voor op de stadswallen van Maastricht, met name in het gebied dat de Linie van Du Moulin wordt genoemd. Vanaf de jaren tachtig herstelde de Maastrichtse populatie zich weer dankzij aangepaste restauratie en beheersmaatregelen. Nadat het jarenlang erg goed ging met de streng beschermde muurhagedis (Podarcis muralis) in Maastricht, nemen de aantallen sinds 2008 ineens behoorlijk af. De muurhagedis is het meest zeldzame reptiel van Nederland en de populatie in Zuid Limburg is de enige natuurlijke populatie van ons land. Het is zelfs de meest noordelijke natuurlijke populatie ter wereld. In alle leefgebieden in Maastricht is een behoorlijke afname geconstateerd. De muurhagedis leeft van allerlei insecten en andere geleedpotigen die rond de schuilplaats worden gevangen. Vooral sprinkhanen, vliegen en insectenlarven, maar ook wel spinnen, kevers, vlinders en regenwormen worden gegeten.

De adder is uitgestorven in het Meinweggebied

Al vanaf de start van het herpetologisch onderzoek in het Meinweggebied was duidelijk dat het Gagelveld voor de Adder (Vipera berus) van bijzondere betekenis was. Inventarisaties in 1977 toonden aan dat het Gagelveld in die tijd een uitstekend adderbiotoop vormde. In totaal werden 144 verschillende dieren gemerkt, waarvan 31 adulte mannetjes en 33 adulte vrouwtjes. Met name in voor- en najaar als de dieren zich concentreren rond de overwinteringsplekken moet het Gagelveld een adderdichtheid hebben gekend van ongeveer acht volwassen dieren per hectare. In de daarop volgende jaren is de adderstand in het Gagelveld onrustbarend afgenomen, zelfs zodanig dat thans moet worden gevreesd dat er geen dieren meer voorkomen.