Vijftig jaar geleden verscheen het boek ‘Silent Spring’ - ‘Dode Lente’ van de Amerikaanse biologe Rachel Carson waarin zij op indringende wijze de risico’s van het gebruik van pesticiden aan de orde stelde. Recent publiceerde NRC een lijst van 25 boeken over wetenschap die je gelezen móet hebben met Rachel Carson’s boek op de derde plaats! Mede dankzij ‘Silent Spring’ nam de publieke bezorgdheid over het milieu weliswaar toe, werden maatregelen genomen, ontstond de Milieubeweging en verschenen de eerste Ministeries van Milieu, maar hiermee zijn de problemen (nog) niet opgelost. Milieuvervuiling leidt helaas nog altijd tot een schrikbarende achteruitgang in biodiversiteit. Een halve eeuw nadat Rachel Carson Silent Spring schreef, haar alarmerende boek over de dode lente ten gevolge van pesticidengebruik, maken wetenschappers op het symposium Silent Spring de balans opnieuw op. En vrolijk is de stemming onder het gezelschap entomologen en milieukundigen niet. Op het Silent Spring Symposium schetst de Wageningse hoogleraar natuurbeheer Frank Berendse een treurig beeld van de terugloop van grutto, kwartel, grauwe gors en gele kwikstaart. De populaties van twaalf van de vijftien vogelsoorten die typisch zijn voor het boerenlandschap zijn in de afgelopen dertig jaar met meer dan 50 procent gekrompen. De resultaten van zijn onderzoek suggereren een sterk verband met het gebruik van bestrijdingsmiddelen.
Bij de discussie over hoe realistisch de concentraties in de Science-studies waren kan Berendse zich nog wel wat voorstellen. Maar een nieuwe publicatie in het oktobernummer van Nature komt naar zijn smaak aan veel van de mogelijke kritiek tegemoet.
'Er is zeer urgent aandacht nodig voor de effecten van neonicotinoïden,' besluit hij zijn presentatie. Ook Martina Vijver van het Centrum voor Milieuwetenschappen Leiden en samensteller van de in juni verschenen bestrijdingsmiddelenatlas heeft geen opwekkend
nieuws. 'Een groot deel van Nederland is probleemgebied wat betreft bestrijdingsmiddelen in het water,' zegt ze. En als de normen worden overschreden, is imidacloprid vaak de boosdoener. Ze heeft becijferd dat twintig druppels ervan voldoende zijn om de maximaal toelaatbare hoeveelheid in één kilometer kanaal te halen. Intussen blijft het Ctgb keer op keer verkondigen dat wij ons in Nederland echt geen zorgen hoeven te maken: in een driehonderd pagina's dik rapport uit 2011 waarin het de risico's van neonicotinoïden beoordeelde; in een brief aan het ministerie over het werk van Henk Tennekes; in het schrijven over de Science-publicaties. En ook bij het Silent Spring symposium. Iemand van het Waterschap Rijnland, waar de vervuiling van het slootwater met neonicotinoïden het hoogst is, staat op in de zaal en doet een oproep hem te hulp te schieten door ze te verbieden. Maar een vertegenwoordiger van het Ctgb herhaalt in reactie daarop het standpunt dat er geen bewezen gevaren
zijn
Bronnen:
Vlinderstichting
http://www.vlinderstichting.nl/content.php?id=540
Tomas Vanheste in Vrij Nederland, 01-12-2012 (bijlage)
- Log in to post comments