Het gebruik van proefdieren kan met analyses van dosis-werkingsrelaties worden teruggedrongen

De uitgaven voor de ontdekking en ontwikkeling van een nieuw gewasbeschermingsmiddel liggen nu in de buurt van $ 300.000.000, terwijl op hetzelfde moment bij recent ontwikkelde producten onvoldoende informatie beschikbaar bleek te zijn voor de beoordeling van de veiligheid in het milieu. Grote informatiehiaten bestaan ​​ook bij de veiligheidsbeoordeling van een groot aantal bestaande chemische stoffen. Deze hiaten invullen met conventionele toxiciteitstudies zou zeer kostbaar zijn en tevens in strijd met de 3R-beginselen dierproeven te verfijnen (refine), verminderen (reduce) en vervangen (replace). Er is een grote behoefte ontstaan om de veiligheid te kunnen voorspellen met een minimaal gebruik van dieren. Recente inzichten in de moleculaire biologie van chemische dosis-werkingsrelaties, die de algemene toepasbaarheid van het Druckrey-Küpfmüller theorema hebben bevestigd, kunnen nu in een vroeg stadium van de productontwikkeling worden toegepast om gevaarlijke chemicaliën te identificeren (en elimineren) met behulp van korte-termijn proeven in ongewervelden. Tijd-tot-effect (TTE) benaderingen kunnen gevaarlijke chemische stoffen identificeren met cumulatieve tijdsafhankelijke toxiciteit. Deze aanpak zou de productontwikkeling verschuiven naar stoffen met strikt dosisafhankelijke toxiciteit, waarvoor drempelwaarden op betrouwbare wijze kunnen worden vastgesteld met korte termijn studies, waardoor veel dierproeven overbodig worden.

Bron:
Tennekes HA, Dose: Time-to-effect analyses can identify hazardous chemicals at an early stage of product development. Environ Risk Assess Remediat. 2017;1(1):65-70