Fungiciden

In Nordwest- und Nordeuropa (Großbritannien, Island, Irland, Schweden, Norwegen, Finnland und Dänemark) fehlt der Wiedehopf (Upupa epops). Häufig ist der Wiedehopf noch in Russland ( 70.000-200.000 Brutpaare) und in den Mittelmeerländern. Allein in Spanien brüten bis zu 710.000 Paare. In Mitteleuropa brütet der Vogel noch in den meisten Ländern, doch 90 % des mitteleuropäischen Bestandes ist in Ungarn (10.000-17.000 Paare) und Polen (10.000 –15.000 Paare) beheimatet. In Deutschland, wo der Wiedehopf bis ins 20. Jahrhundert hinein recht häufig war, brüten nur noch rund 310-460 Paare, in Österreich etwa 400-600 und in der Schweiz 100-150.

La Federación regional de Caza hace un llamamiento al sector de la agricultura y de la ganadería para desechar el uso de pesticidas, herbicidas y fungicidas que arrasan con la vida cinegética. Denuncia prácticas que «están haciendo que el medio ambiente pierda muchas especies antaño abundantes por culpa de una agricultura demasiado beligerante y casi siempre intolerante con toda propuesta que no signifique aumentar la producción de su cosecha».

As part of an overall ‘biodiversity crisis’, many amphibian populations are in decline throughout the world. Numerous factors have contributed to these declines, including habitat destruction, pathogens, increasing ultraviolet (UV) radiation, introduced non-native species and contaminants. In this paper we review the contribution of increasing UV radiation and environmental contamination to the global decline of amphibian populations. Both UV radiation and environmental contaminants can affect amphibians at all life stages.

The federally threatened California red-legged frog (Rana aurora draytonii) has disappeared from much of its range for unknown reasons. We mapped 237 historic locations for the species and determined their current population status. Using a geographic information system (GIS), we determined latitude, elevation, and land use attributes for all sites and analyzed the spatial pattern of declines. We then compared the observed patterns of decline to those predicted by the climate change, UV-B radiation, pesticides, and habitat alteration hypotheses for amphibian decline. Declines were not consistent with the climate change hypothesis but showed a strong positive association with elevation, percentage upwind agricultural land use, and local urbanization.

In Deutschland sind 70 Prozent der natürlichen Lebensräume bestandsgefährdet, zwei Drittel der Amphibien- und Reptilienarten als gefährdet eingestuft oder vom Aussterben bedroht, 30 Prozent der Farne und Blütenpflanzen sind bestandsgefährdet. Ebenso stehen zwei Drittel der Tier- und Pflanzenarten des Offenlandes auf den Roten Listen der bedrohten Arten. In Deutschland ist für die Erhaltung der biologischen Vielfalt insbesondere die Art und Weise der praktizierten Landwirtschaft ausschlaggebend, fast die Hälfte der Landesfläche ist Agrarfläche (Europäische Union: 43 Prozent). Die nationale Biodiversitätsstrategie trägt dieser Bedeutung Rechnung, Ziele zur Erhöhung des Anteils an Grünland oder Streuobstwiesen wurden vereinbart. Die Zusagen aber werden nicht eingehalten. Die Landwirtschaft in der Bundesrepublik muss, um einen signifikanten Beitrag zur Sicherung der Biodiversität zu leisten, im Rahmen einer Agrarwende weg von der intensiven Landwirtschaft hin zu einer nachhaltigen extensiven Landwirtschaft transformiert werden. Dies beinhaltet eine umfassende Veränderung der Art zu wirtschaften, speziell aber den Stopp des Einsatzes von chemisch-synthetischen Pestiziden.

Weinig wetenschappelijke uitdagingen zijn complexer dan het begrijpen van de gezondheids- of milieurisico's van een chemische stof. Onderzoekers kunnen nu eenmaal giftige verbindingen niet aan mensen toedienen om te zien welke doses kanker veroorzaken. In plaats daarvan vertrouwen laboratorium onderzoekers op dierproeven, en epidemiologen onderzoeken de humane blootstelling die in het veld kan optreden. Beide soorten studies hebben veel onzekerheden, en wetenschappers moeten extrapoleren om oorzakelijke gevolgtrekkingen te kunnen maken en beschermende maatregelen aan te bevelen. Omdat absolute zekerheid zelden een optie is, zouden regelgevingprogramma's niet effectief zijn als een dergelijk bewijs vereist zou zijn. Overheidsfunctionarissen moeten de beste beschikbare gegevens gebruiken om grenswaarden voor schadelijke chemische stoffen vast te stellen en de veiligheid van geneesmiddelen te bepalen. Onzekerheid is een inherent probleem van de wetenschap, maar gefabriceerde onzekerheid is een heel andere kwestie. In de afgelopen drie decennia is de industrie vaak betrokken geraakt bij het ​​ wetenschappelijk onderzoek wanneer hun belangen werden bedreigd. Als, bijvoorbeeld, studies aantonen aan dat een bedrijf de bevolking of het milieu blootstelt aan gevaarlijke niveaus van een bepaalde chemische stof, reageert het bedrijf meestal met het inhuren van eigen onderzoekers om deze studies in twijfel te trekken. Eclatante voorbeelden van deze strategie zijn de wetenschappelijke controverses die zijn ontstaan over de relaties tussen roken en longkanker en tussen bestrijdingsmiddelen en bijensterfte.

Meer dan 300 ziekten zijn gekoppeld aan het gebruik van pesticiden. Niet als gevolg van dierproeven of laboratoriumonderzoek. Nee, gebaseerd op epidemiologische studies van de mens. Van de top 25 bestrijdingsmiddelen die gebruikt worden voor "voorzieningen" en de 13 voor "landschapsbeheer," zijn er 11 gekoppeld aan kanker, 5 aan geboorteafwijkingen, 10 aan lever-of nierschade, en veroorzaken er 12 neurologische problemen en de lijst gaat maar door. Natuurlijk zijn kinderen het meest gevoelig voor letsel door blootstelling aan pesticiden, omdat hun lichamen nog in ontwikkeling zijn. Veel pesticiden zijn hormoonontregelaars, dus de ontwikkeling die wordt verondersteld te gebeuren, gebeurt "verkeerd." Er is zelfs nu een koppeling met een lager intelligentiequotiënt bij blootgestelde kinderen. Dit is geen gelukkige gang van zaken. Bloedmonsters van volwassenen geven aan dat 95 procent van ons ten minste 1 residue van een bestrijdingsmiddel in de bloedsomloop heeft. Dit kan niet goed zijn. Het zit op het voedsel dat we eten, als het al niet in de lucht of het water zit.