Hommels

Dr Helen Thompson will leave the government's Food and Environment Research Agency (Fera) to join Syngenta on 1 September. Thompson led a field trial of the effect of neonicotinoids – the world's most widely used insecticides – on bees, which was fast-tracked and frequently cited by ministers – although the UK subsequently failed to block a two-year ban in Europe on the pesticides after 15 other EU nations voted in favour. "Government policy should be informed by unbiased and disinterested scientific research," said Joan Walley MP, chair of the environmental audit committee, whose report in April accused the environment secretary Owen Paterson's department of "extraordinary complacency" over bees and pesticides. "This principle is undermined if the government research agency is too close to the pesticides industry and if scientists are zigzagging between the two." A Fera spokeswoman said: "Dr Thompson's move is a reflection of her expertise and international reputation within the scientific community. There is no conflict of interest. There are very specific rules for civil servants governing the acceptance of appointments outside the civil service."

EFSA is verantwoordelijk voor de evaluatie van bestaande en nieuwe actieve stoffen van gewasbeschermingsmiddelen die in de EU gebruikt (zullen) worden. Naast het risico voor de menselijke gezondheid buigen de wetenschappers van EFSA zich met de steun van experten uit de lidstaten ook over de milieurisico's. In dat kader werden de voorbije weken nieuwe handleidingen gepubliceerd die op nationaal en Europees niveau een betere risicobeoordeling toelaten voor bijen en waterorganismen. Met die laatsten worden vissen, amfibieën, ongewervelden en planten bedoeld. Vooral de doorbraak in het beoordelen van het gecombineerd risico van blootstelling aan meerdere pesticidenresiduen in voeding springt in het oog. Daarnaast verschijnen er aangepaste handleidingen waarmee pesticiden beter gescreend kunnen worden op hun risico's voor bijen en waterorganismen. Wat de handleiding voor bijen betreft werden specifieke hoofdstukken geschreven voor solitaire bijen en hommels. Het verschil met honingbijen zit hem in de grotere onzekerheid door het gebrek aan juiste sterftecijfers bij populaties solitaire bijen en hommels. Daarom wordt een extra veiligheidsmarge ingebouwd voor het geval deze soorten gevoeliger zouden zijn voor blootstelling aan gewasbeschermingsmiddelen.

"Aan de ene kant is het goed dat de Commissie eindelijk de stap zet om bijen te beschermen, aan de andere kant blijven grote delen van het probleem liggen. Voor Nederland is vooral het voorbijgaan aan gifgebruik in kassen mogelijk desastreus”, vindt Merkies. Ze vraagt zich af wat de Europese Commissie weerhoudt om een breder verbod in te stellen voor het gebruik van neonicotinoïden. Ook vindt ze het onterecht dat het verbod tijdelijk is en niet voor glastuinbouw geldt. "Onderzoek van de Europese autoriteit voor voedselveiligheid (Efsa) stelt dat bijensterfte door gifgebruik in kassen niet aan de orde is. Maar daarmee wordt niet gekeken naar de gevolgen van lozing. Veel van de gifstoffen die in het oppervlaktewater zijn geraakt, komen daar via lozingen door kassen”, zegt Merkies. De politica heeft vragen gesteld, waarbij ze onder andere wil weten waarom toepassingen zoals grondbehandeling voor pootaardappelen en zaadbehandeling bij bietenzaad niet aan banden worden gelegd. Ook wil ze welke maatregelen de Commissie neemt om de schade die is ontstaan aan de bijenstand te herstellen.

Das zeigt eine Studie an Hummeln im US-Staat Colorado. Blieb dort nur eine einzige der insgesamt elf Hummelarten einer Blumenwiese fern, so bildeten manche Pflanzen ein Drittel weniger Samen, wie die Forscher in den "Proceedings" der US-Nationalen Akademie der Wissenschaften ("PNAS") schreiben. Der Grund: Viele verbleibende Hummeln wurden ihren bisherigen Blüten untreu.

There is now compelling evidence of a reduction of pollinator richness and density at a global scale. In this opinion article, we argue that such pollinator decline intensifies pollen limitation and reduces plant reproductive success, threatening natural populations of extinction. We use genetic architecture and selection experiments on floral traits and evaluate the potential for plant reproductive strategies to adapt rapidly to new pollination environments. We propose that plant reproductive strategies could adapt to the current pollinator decline by decreasing or increasing their reliance to pollinators, for example, increasing autonomous selfing or reinforcing interactions with pollinators. We further discuss if and how adaptation of plant reproductive strategies can buffer the demographic consequences of pollinator decline, and possibly rescue plant populations from extinction.

There is mounting evidence of pollinator decline all over the world and consequences in many agricultural areas could be significant. We assessed these consequences by measuring 1) the contribution of insect pollination to the world agricultural output economic value, and 2) the vulnerability of world agriculture in the face of pollinator decline. We used a bioeconomic approach, which integrated the production dependence ratio on pollinators, for the 100 crops used directly for human food worldwide as listed by FAO. The total economic value of pollination worldwide amounted to €153 billion, which represented 9.5% of the value of the world agricultural production used for human food in 2005. In terms of welfare, the consumer surplus loss was estimated between €190 and €310 billion based upon average price elasticities of − 1.5 to − 0.8, respectively. Vegetables and fruits were the leading crop categories in value of insect pollination with about €50 billion each, followed by edible oil crops, stimulants, nuts and spices.

Over a million commercially produced bumblebee colonies are imported annually on a global scale for the pollination of greenhouse crops. After importation, they interact with other pollinators, with an associated risk of any parasites they carry infecting and harming native bees. National and supranational regulations are designed to prevent this, and commercially produced bumblebee colonies are accordingly now often sold and imported as being parasite-free. Here, we used molecular methods to examine the occurrence of parasites in bumblebee colonies that were commercially produced in 2011 and 2012 by three producers. We then used controlled experiments to determine whether any parasites present were infectious. We found that 77% of the commercially produced bumblebee colonies from the three producers, which were imported on the basis of being free of parasites, in fact carried microbial parasites, with five different parasites being detected across the total sample of bumblebees and a further three in the pollen supplied with the colonies as food.

A new review of insect pollinators of crops and wild plants has concluded they are under threat globally from a cocktail of multiple pressures, and their decline or loss could have profound environmental, human health and economic consequences. Globally, insects provide pollination services to about 75% of crop species and enable reproduction in up to 94% of wild flowering plants. Pollination services provided by insects each year worldwide are valued at over US$200 billion. The review, published on 22nd April 2013 in the scientific journal Frontiers in Ecology and the Environment, was carried out by an international team of 40 scientists from 27 institutions involved in the UK's Insect Pollinators Initiative (IPI), a £10m research programme investigating the causes and consequences of pollinator decline. Dr Adam Vanbergen, from the UK's Centre for Ecology & Hydrology (CEH) and science coordinator of the IPI, led the review. He said, "There is no single smoking gun behind pollinator declines; instead there is a cocktail of multiple pressures that can combine to threaten these insects. For example, the loss of food resources in intensively farmed landscapes, pesticides and diseases are individually important threats, but are also likely to combine and exacerbate the negative impacts on pollinators."

L’Union Européenne a ajouté un pesticide fabriqué par la compagnie de produits chimiques allemande BASF à sa liste noire de substances soupçonnées de jouer un rôle dans le déclin des populations d’abeille dans le monde. Les gouvernements membres de l’Union Européenne ont interdit l’utilisation de l’insecticide agricole fipronil pour traiter le maïs et les graines de tournesol, d’après ce qu’a indiqué la Commission Européenne. Les restrictions prendront effet à compter du 31 Décembre 2013, mais les graines qui ont déjà commencé à être traitées peuvent être plantées jusqu’à la fin du mois de Février 2014.

Het tijdelijk verbod gaat in vanaf 31 december. Zo is vandaag beslist in Brussel. Eerder stelde de EU al een tijdelijk verbod in voor het gebruik van drie zogenoemde neonicotinoïden bij de teelt van mais, zonnebloem, koolzaad en katoen. Het verbod moet de slinkende bijenpopulatie beschermen. Fipronil mag wel gebruikt worden bij de teelt van uien, prei en koolsoorten, zoals spruiten en broccoli, maar niet bij het kweken van zonnebloem of maïs. Vanaf 31 december zal het in heel de Europese Unie verboden zijn om de pesticide fipronil te gebruiken. Experten van de 28 lidstaten keurden een voorstel van de Commissie daarover goed, nadat een studie in het voorjaar had uitgewezen dat fipronil een acuut gevaar inhoudt voor de bijenpopulatie.