Mocht ik de laatste jaren afgegaan zijn op de komst van de zwaluwen als signaal dat de lente er was, ik stond nog te wachten in mijn deurgat. De tijd dat deze F 16’s onder de vogels zowat het zomerse luchtruim domineerden, ligt al een tijdje achter ons. Deze ongrijpbare kwetterende stippen die, net als bliksemschichten, onvoorspelbare parcours maken, mijden onze verstedelijkte habitat meer en meer. De herfst nadert en de elektriciteitsdraden in mijn straat, vroeger ingenomen door samenklittende zwaluwen die hun zuidelijke reisroute zaten te bespreken, blijven onbezet. Een nieuwe generatie medemensen zal dit plaatje nooit missen en de ouderen, die zijn morgen ook vertrokken naar het eeuwige zuiden!
- Login om te reageren