Juist omdat de meeste amfibieën een vocht- en luchtdoorlatende (en dus kwetsbare) huid hebben die ook een rol speelt bij de ademhaling, zijn de dieren uitstekende indicatoren voor de ecologische gezondheidstoestand van een leefmilieu. Een spectaculaire afname van het aantal amfibieën in een gebied is doorgaans dan ook een teken dat er op natuurlijk vlak iets goed mis is. Hoewel habitatdestructie op mondiaal niveau de belangrijkste bedreiging blijft voor amfibieën, is het oprukken van ziektes tegenwoordig eveneens een belangrijke factor die bijdraagt aan de achteruitgang en het uitsterven van soorten. Zo heeft de beruchte aandoening chytridiomycose, die wordt veroorzaakt door de gistachtige schimmels Batrachochytrium dendrobatidis en Batrachochytrium salamandrivorans, zich inmiddels opgeworpen als de meest destructieve infectieziekte die ooit onder gewervelde dieren heeft huisgehouden. Bd infecteert kikkers, padden en salamanders (de schimmel is al bij honderden soorten aangetroffen) en komt inmiddels voor op alle continenten buiten het amfibieloze Antarctica. De ziekteverwekker heeft sinds de jaren negentig van de vorige eeuw met name in Midden- en Zuid-Amerika een enorme slachting aangericht. Vooral veel kleurrijke soorten die behoren tot het geslacht van de klompvoetkikkers (bijvoorbeeld de oogstrelend mooie harlekijnkikker) zijn zwaar getroffen door de aandoening.
Bron: Dieren.blog, 7 maart 2016
http://dieren.blog.nl/natuur-in-nederland/2016/03/07/opmars-van-de-amfi…
- Login om te reageren