Bijna alle weidevogelsoorten die in Nederland voorkomen, broeden in het Wormer- en Jisperveld, een veenweidegebied van ca. 2000 ha, liggend tussen Wormer, De Rijp, Purmerend en Wormerveer. Vooral voor de grutto is dit gebied van levensbelang. In zijn boek “Disaster in the Making” (2010) beschrijft de toxicoloog Henk Tennekes de achteruitgang van de grutto in het Wormer- en Jisperveld, die hij toeschrijft aan verontreiniging van het landschap met neonicotinoïden, met name imidacloprid. Tussen 1980 en 2001 was het aantal broedparen gruttos min of meer constant. Van 2001 tot 2004 is de daling ingezet met ca 1 % per jaar. In de periode daarop, van 2004 tot 2006 loopt de daling op naar bijna 5 % echter in 2007 is er een achteruitgang van meer dan 22% gemeten. Sinds 2008 worden verontreinigingen van het oppervlaktewater met bestrijdingsmiddelen ook gemeten in de Jispersluissloot door het Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier. Uit de bestrijdingsmiddelenatlas kan worden opgemaakt dat in 2011 en 2015 op dit meetpunt de norm voor imidacloprid (8,3 nanogram per liter) meer dan vijf keer werd overschreden. In 2011 werd een concentratie van 60 nanogram per liter gemeten. De gegevens van 2015 zijn nog niet bekend gemaakt op het Waterkwaliteitsportaal. Zeker is nu wel dat imidacloprid een doorslaggevende rol speelt bij het falend broedsucces van de grutto in het Wormer- en Jisperveld. Imidacloprid is ook in zeer geringe concentraties een dodelijk gif voor insecten; een drempelwaarde bestaat niet. Grutto kuikens eten in de eerste week van hun leven insecten van alle groottes. Naarmate ze ouder worden neemt hun voedselbehoefte snel toe, zowel in aantal individuen als in grootte van een individueel insect. Dan zijn met name insecten groter dan 4 mm favoriet als voedsel. Een gruttokuiken eet per dag zo'n 10.000 insecten.
- Login om te reageren