RIVM stelt voor om de waterkwaliteitsnorm voor het bestrijdingsmiddel imidacloprid te verlagen

Het RIVM (Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu) stelt voor om de waterkwaliteitsnorm voor het bestrijdingsmiddel imidacloprid te verlagen. Uit nieuwe onderzoeken blijkt dat de schadelijke effecten van imidacloprid op waterorganismen zich al bij lagere concentraties voordoen dan verwacht. Vooral eendagsvliegen zijn volgens RIVM zeer gevoelig zijn voor het middel dat tot de groep van de neonicotinoïden behoort. Deze insecten leggen eitjes in oppervlaktewater. Imidacloprid wordt veel aangetroffen in oppervlaktewater. Sinds de huidige normen voor oppervlaktewater in 2008 zijn vastgesteld, zijn er veel nieuwe studies gepubliceerd naar de effecten van imidacloprid op organismen in water. Het RIVM heeft daarom de beschikbare gegevens geëvalueerd en concludeert dat de norm voor lange-termijn blootstelling moet worden verlaagd van 67 naar 8,3 nanogram per liter oppervlaktewater. Voor kortdurende piekblootstelling blijft 0,2 microgram de norm. In januari 2014 heeft het Ctgb extra beperkingen opgelegd aan het gebruik van imidacloprid. Het afvalwater uit kassen moet worden gezuiverd en bij de bespuiting van gewassen in het veld moet worden voorkomen dat het insecticide overwaait naar het nabij gelegen water. Door deze maatregelen komt er minder imidacloprid in het oppervlaktewater terecht. Dit vergroot de kans dat de nieuwe normen haalbaar zijn, aldus RIVM. In een reactie schrijft de toxicoloog Henk Tennekes dat het RIVM rapport algemeen gebruikelijke normen van wetenschapsrapportage buiten werking zet door het werk van Sánchez-Bayo en Tennekes (bijlage) niet te citeren. Sánchez-Bayo en Tennekes hebben 5 jaar geleden al aangetoond dat de chronische toxiciteit van imidacloprid voor waterorganismen ernstig is onderschat, aldus Tennekes.

Bron: Nieuwe Oogst, 24 april 2014
http://www.nieuweoogst.nu/scripts/edoris/edoris.dll?tem=LTO_TEXT_VIEW&d…

Henk Tennekes

vr, 25/04/2014 - 12:33

In het RIVM rapport wordt het werk van Francisco Sánchez-Bayo en Henk Tennekes (bijlage) niet geciteerd. Het is al sinds 2009 na de publicatie van Sanchez-Bayo bekend dat de chronische toxiciteit van imidacloprid voor aquatische arthropoden ernstig is onderschat. De studie van Roessink et al. (2013) is naar mijn oordeel niets anders dan een inhaalslag van WUR en Ctgb om gezichtsverlies te voorkomen. Het is betreurenswaardig dat het RIVM daarin meegaat en algemeen gebruikelijke normen van wetenschappelijke rapportage niet heeft gevolgd.